Even slikken en doorpakken...

Vrijdag 12 augustus

Vroeg wakker en van de eerste gedachte wordt ik niet echt vrolijk, 'motorpech Casarca?', gedachten kunnen zo met je aan de haal gaan, dat er nog wat ontlading tranen stromen. De volgende gedachte is 'dat ik met weinig zekerheid kan zeggen wat de uitkomst is van motorpech' en geduld, tijd, inzicht nodig is om juiste besluiten te kunnen nemen. Sinds maart vorig jaar zijn we wel booteigenaar maar dat betekent niet dat we alle kennis hebben om hier zo één, twee, drie een oplossing voor te bedenken. We weten wel door met een open houding te blijven kijken, je meer mogelijkheden open houdt, dan je zelf bedenken kan. En dat telt helemaal als je net komt kijken in de vaarwereld.

Ook komt de gedachte: 'hadden we mogelijk een duurdere /nieuwere boot kunnen aanschaffen die meteen vaarklaar was? In plaats van een oude opknapper uit 1980?' Ik heb me werkelijk afgevraagd of dat nou leuker zou zijn geweest, als je genoeg geld bezit is dit altijd de makkelijkste weg, alleen zelf iets bouwen is juist van de gebaande paden en een andere koers durven varen. Bovendien vinden wij ‘waarom duurder als het ook goedkoper kan’. Elke meter telt in de vaarwereld! Dus houden wij het op ‘Less is more’. 

Wij vinden het veel leuker om zelf aan een bootje te sleutelen, waar we nog potentie in zien, door het opknappen van een boot leer je elke cm kennen en ervaar je zoveel meerwaarde aan de totaalbeleving van het varen. Wat een ervaring en een mooi leerproces. Ondanks de motorpech die we nu hebben, blijven we uitzoomen om het grote geheel te zien en ervaringen als tegenslagen en piekervaringen horen er bij.

Na mijn favoriete ontbijt zijn we naar de havenmeester gelopen, om te vragen of hij een motorman in de buurt wist te vinden. We zijn direct met een kaartje op pad gegaan, al zoekend naar wat naamplaatjes op een doodlopend paadje, vinden we het adres. En YES, de motorman in werkpak doet open! De binnenboord motorspecialist beloofd om 12 uur vanmiddag met zijn bootje even langs te varen om de motor te checken. Wanneer de motorspecialist zijn blik heeft geworpen, is de uitkomst wel even schrikken. We hebben een vastloper, waarbij er waarschijnlijk een stukje van de klep setting is afgebroken en dit stukje heeft schade gemaakt in de middelste cilinder, dat verklaart dat de startmotor geen tegendruk meer heeft. Deze uitkomst moesten we even laten bezinken met een bak koffie, om daarna meteen weer actie te ondernemen. Het is wat het is.

Ed gaat eerst de auto ophalen die in West Knollendam staat geparkeerd, we hebben een UBER besteld per app, dat was ook even een dingetje, maar de volhouder wint, toen ik eenmaal betaald had, stond er binnen 13 min. de taxi op de afgesproken plek. Leek de taxichauffeur enigszins teleurgesteld en gaf het wat verwarring, dat er een blondharige man aan komt lopen, en de taxi chauffeur in de veronderstelling was een blondharige dame genaamd Monique op te halen. Gelukkig bewees mijn telefoontje dat ik wel degelijk de bestelling had gedaan en mocht Ed toch instappen.

Een 1,5 uur later is Ed met het busje terug bij de jachtwerf De Koenen, in de tussentijd heb ik alle spullen uit de cabines ingepakt, om mee te nemen wat we niet meer nodig hebben.
De held ‘de redder in nood’ kwam ook even aanwaaien en was benieuwd of wij al meer wisten. We raakte aan de praat en vertelde beide onze zeilervaringen en nodigde hem uit voor een bak koffie, 'dat hoefde niet, hij wilde wel even binnenkijken'. Hij was gecharmeerd van het type bootje, aangezien je niet van buiten ziet hoeveel ruimte er van binnen zit, zijn bezoekers vaak verrast van de ruimte, indeling en de cosy sfeer. We deelden voor even onze passie en liefde voor varen op het water, wat een mooi mens, ik bedankte hem nogmaals voor zijn reddingsactie.

Onderweg naar huis, sjouwen we ‘met de deining in de benen’ onze spullen naar de bus en spreken we de vriendelijke havenmeester. ‘We mogen de Casarca tijdelijk aan de passanten steiger laten liggen, tot we een oplossing hebben gevonden. Hij begrijpt goed ‘motorpech is niet onze keus en bij nood help je elkaar’ en dat verzacht de hulpeloosheid die we eerder even ervaren.
We gaan nu naar huis, thuis kunnen we lekker slapen in ons eigen bed, thuis kunnen we op de computer beter zoeken naar oplossingen, thuis kan Ed zijn pukcode opzoeken en thuis hebben we vaste grond onder de voeten.

Monique