Eén rechte vaart door NoordHollandskanaal

Vroeg wakker en met een bak koffie zit ik op het dek, ik zie de zon opkomen en de stad wakker worden. We lopen met Surf een stuk het havengebied in en zien een watersportwinkel, we kopen daar en spanne (deze was onderweg stuk gegaan) en nieuwe touwen voor de val. Even later vaart Ed de Casarca rechtsomkeer het Noordhollandskanaal op, het platte land en de plaatsjes waar we aan voorbij gaan zijn ons meer bekend, daar waar we vaak rijden, varen we nu naast. De tijd ervaar je anders doordat de snelheid ± 6-8 km per uur is. Met de wind in de opgezette genua, zeilen we lange tijd zonder motor achter twee grote zeilschepen aan. Het voorste zeilschip heeft een marifoon en roept de brugwachters op, zodat we nauwelijks hoeven te wachten. 

We maken een lunch en wandelstop aan de steiger bij de SintMaarten Vlotbrug. We doen een bezoekje aan de dumpwinkel, waar we eerder handige spullen hebben gekocht. Na de lunch gaan we verder omdat stil liggen veel te warm is, we varen een stuk op de motor en ontmoeten de 2 andere zeilschepen weer, die duidelijk ook de Staande Masten route aan het varen zijn. 
Einde middag komen we aan in Alkmaar centrum en passeren eerst de Huiswaarde brug, een treinspoorweg brug en daarna 3 bruggen die tegelijkertijd open gaan, het ziet er spectaculair uit. En het blijft leuk als bruggen voor je open gaan. We hebben veel bekijks met 3 totaal van elkaar afwijkende zeilschepen varen we steeds dieper Alkmaar centrum in. We meren tegen vijven alle 3 aan in de binnenstad aan de Bierkade in Alkmaar.

Vrolijk stappen we de kade op met vaste grond onder onze voeten, maak ik een wandeling met Surf door het stadspark wat even verderop ligt, het is nog steeds warm en bij terugkomst wordt ik opgewacht door Ed en Bono met koffie. We bellen de havenmeester om een ligplaats op de Bierkade aan te vragen en ontvangen een code voor de entree van een haven douchegebouw. Wat heel prettig is te kunnen douchen na aankomst, want de hele reis voel je wind als je vaart, en als de Casarca stil ligt te wachten of aangemeerd ligt, wordt alles klam van de zweet. 

We installeren ons op een bankje, waar we heerlijk kijken in de schaduw naar het schouwspel van Alkmaar in zomerse sfeer. We zien de Casarca dommelend van de rit aan onze voeten, de stadsklok slaat zijn uren, mensen die verkoeling zoeken in en rond het water, jetski's maken golven, de pont vaart heen en weer, zoveel sloepen en toeristenboten en terrassen vol met mensen (waar de afstand van 1,5 m vergeten lijkt te zijn). Het uitzicht en de energie van de stad is werkelijk zo anders als de laatste dagen.

Het moment komt dat we afscheid van Bono nemen. Ondanks dat hij geen zeilervaring heeft, heeft hij het toch mooi 5 dagen volgehouden, en dat op nog geen 8 meter. We vormden een hechte eenheid en zaten niet in elkaars vaarwater. Ondanks dat ik het heerlijk vind als hij de reis mee is, wilde Bono graag aan wal blijven en hebben we zijn vader gevraagd op te halen. Met de moter verdwijnt hij uit het zicht en voel ik me weer super trots en dankbaar voor de fijne momenten en het avontuur die we hebben beleefd. Ed, ik en Surf lopen nog even de stad in om wat eten te halen, we kiezen een Japanse groente schotel en eten dit bij het stadsbankje voor de Casarca op. Als afsluiter proosten we op de geslaagde dag en vooral relaxte vaart!