Slingerend over de ringvaart

16 augustus 2021 - Aalsmeer, Nederland

Woensdag 11 augustus

Om 7.40 gaat de wekker, ik sta op om Surf uit te laten en nog verse broodjes te halen voor deze dag, Ed maakt de Casarca startklaar om straks op tijd te vertrekken. De route die we vandaag gaan varen daar hebben we ons enorm op verheugd. Yeah! Wij zijn deels opgegroeid in Haarlem en kennen goed de weg, nog altijd heb ik de wens gehad om vanaf een bootje Haarlem te ervaren. 

Goedemorgen boodschappen voor vertrekWe gaan Haarlem uit, goodbye molen...

Iets voor 9 uur start Ed de motor en varen we een stukje en gaan klaar liggen bij de 1e draai brug wanneer je Haarlem in vaart, deze gaat straks in rij open. De tocht door Haarlem telt veel bruggen die allen anders zijn. De brugwachters communiceren onderling met een marifoon, zodat al het vaarverkeer in een snelle doorvaart mee kan, bij elke brug voegen er bootjes toe en wordt het steeds drukker. Het is opletten en vooral veilig navigeren.

DoorvaartHaarlemSesam open uSteeds meer bootjes

Vervolgens vaar je in konvooi Haarlem uit... 'Dit is echt ongelofelijk gaaf, staand op het dek en achter het stuurwiel, wat een bijzondere ervaring! I love it!'
We varen max 6 km p.u. en bij de laatste brug van Haarlem, merkte ik dat er spontane gelukstranen over mijn wangen rolden van blijdschap en van geluk schoot ik even vol van de tijdelijke piek ervaring.

SpannendAhoyKapitein Ed

Door Haarlem vaar je zuidelijke richting over de Ringvaart. Bij het naderen van de Cruquiusbrug vaar je steeds iets langzamer en is het belangrijk om op gepaste afstand van de andere watervrienden te blijven. Bij de brugopening hebben we even wachttijd 'alle bootjes verzamelen' om vervolgens ‘als door een trechter’ door de opening van de brug te varen.

En soms moet je echt opletten... volgens de vaarregels, is het in volgorde van aankomst, heb je voorrang (behalve beroepsvaart... deze gaat altijd voor), soms is een blik genoeg met de andere kapiteins, en is het beter elkaar de ruimte te geven, wetend dat spoedig doorvaren ook prioriteit heeft.

We zien tussen de regels door ook nog de ‘ik wil eerst' typetjes, zoals
-het egomannetje: 'ik heb een grotere en snellere boot',
-de ervaringsdeskundigen: 'vaarregels zijn bedoeld voor de veiligheid, wij weten precies hoe het moet en waar je sneller gaat'
De corona-boot typetjes: kunnen het best eerst even afkijken hoe anderen het doen, de water recreanten met de minste vaarervaring, hebben in de recente crisistijd een bootje gekocht, om vrij te zijn, is het varen een groot avontuur op de Nederlandse wateren. Daar scharen wij ons voorlopig nog even onder....

Er zijn zoveel type bootjes in allerlei varianten, dat het mij opvalt dat het type mens ook bij het bootje past. Zonder oordeel …maar wel heel wonderlijk om te zien, alles past bij elkaar en maakt het identiteit plaatje compleet.

Wij varen in een relax tempo en bekijken het afwisselende landschap, wij hebben geen haast en tuffen rustig door, we worden door iedereen in de konvooi ingehaald en eindigen dan als laatste in de rij en misschien missen we daarom wel vaker een brugopening, wij vinden het juist heerlijk zonder tijd te varen, al levert dat wel eens langere wachttijden op bij een gemiste brugopening. Je kan natuurlijk mee doen aan de ratrace en mee gaan met de tijd, alleen dat is waar we juist zo ver van weg willen blijven. Het geluk ervaar je totaal in het vrij zijn + ervaringen.

Uitzicht ed

We varen door Bennebroek, door Hillegom en Lisse. We varen aan bij de verkeersbrug A44, daar aangekomen zien we dat de brug over een uur open gaat, dus hebben we even pauze en leggen aan bij een wachtpaal. We genieten lekker van het zonnetje op het dek, met het uitzicht van het wijdse landschap en ertussen de snelweg. Het geluid en aanblik staan zwaar in contrast met het wijdse landschap en rust. De cabine's een beetje opruimen om daarna een klein dutje te doen. We hebben de wekker ruim van te voren gezet, liggen we heerlijk en wel ...weg te dommelen.

Plots horen we door de spiekers van de brug schellen: ‘Als jullie nog mee willen, moeten jullie nu de trossen los gooien!’. We schrikken uit onze doezel- naar droomslaap en schieten beide in de versnelling, met de schrik in het lijf moesten we snel de motor starten en de trossen los gooien, de motor starte meteen en nog wat slaapdronken kunnen we door de brugopening en zwaaide we zoals altijd vriendelijk naar de brugwachter.

Opgelucht dat we onze reis verder kunnen vervolgen, passeren we Sassenheim en op de splitsing van De Kaag hoorde we plots een hoge rare piep, precies nu op een drukke vaarroute, vol met sloepen en plezierjachten, hebben we allemaal het piepje echt goed gehoord? Kwam dit piepje van onze boot? ….maar door de drukte van het vaarverkeer en het naderen van een pont, moesten we gelijktijdig heel goed opletten. Bono bevestigde ook het piepje en vlak na de pont, zagen we heel veel rook, we trekken snel het luik van de motorruimte open en we staan met z’n 3-en in een stomende cabine. Verbaasd en met lichte paniek kijken we elkaar aan. Yoha!?… Ed zet handmatig de motor uit en kunnen met veel geluk snel aanmeren… op een ‘verboden aan te meren’ steiger, maar ‘so what’ als de nood hoog is dan…

Ik sprong op de kant en zette samen met Ed de Casarca vast. Even op de steiger bijkomen van de schrik, 'we zijn veilig en niet stuurloos'. Alleen wat nu… hoe kunnen we verder?

Laat ik nou net 100 meter terug, iets voor de pont een watersport winkel in mijn ooghoek hebben voorbij zien komen. Dit is onze redding en mogelijk kunnen we het probleem oplossen door de motor af te koelen. Ik klim over het hek van de zeilvereniging om via de uitgang naar de pont te lopen. Voor 1 euro mag ik met de schipper mee overvaren. Ik haalde bij de watersportwinkel 5 liter koelvloeistof voor de binnenkoeling en maakte ik de verkoopster op dat moment 'onze de redder in nood', ze moest lachen... al begreep ze niet waarom ik zo blij kon zijn een paar liter binnenmotor koelvloeistof…. 'wat zou ze denken'… 'ach wat maakt dat uit'… wij kunnen nu onze reis voortzetten.

Ed is inmiddels achter de oorzaak van de stoom uit de motor: Toen we met de snelle start bij de A44 brugopening in alle haast zijn vertrokken, is Ed de wierpot vergeten te openen, de buitenkoeling! Oververhitte motor dus…..
Les van de dag: Alles open zetten wat nodig is.

Och, och…. wat zijn we geschrokken en zo zie je ..dat met je slaapdronken kop (onbewust) er snel iets mis kan gaan. We eten nog een lekker ijsje om af te koelen want buiten de spanning om, schijnt het zonnetje warm en is er verder geen wolkje aan de lucht.

Uitzicht genietenA4surfs plek

Hay

Na een half uur starten we de motor en varen we oostelijke richting naar de Westeindeplassen. De A4 zien we onder ons voorbij trekken en direct ben je weer bewust van het contrast met de snelweg en het 6 km gesputter van onze motor. We kunnen 12 km per uur, maar zoals eerder gezegd we hebben geen haast.

We bereiken Westeindeplassen en zien de één na de ander leuke eilandjes, jachthavens, jachtwerfen en vakantiehuisjes met eigen steiger en nu snap ik wel… dat dit gebied het vaarparadijs van deze streek wordt genoemd. We hoeven weinig moeite te doen om een jachthaven te vinden, we meren aan bij een passanten steiger van de Jachthaven Otto in Aalsmeer. Met Surf ga ik direct een wandeling maken om het terrein te bekijken, waar zijn we beland, waar kunnen we even douchen, en ik zoek de havenmeester op… alleen de havenmeester geeft niet thuis. Bij de koffie komt de havenmeester met de fiets langs en rekent vanaf het dek de € 12,50 af voor een nachtpassanten-plek en toeristenbelasting.

Bankje AalsmeerHier ligt de Casarca

We hebben een fijne ‘passanten’ plek, een grasveldje met genoeg schaduwplekjes voor Surf, aan zijn ogen en beweging zie ik dat hij helemaal leeg is, de hele dag op het trillende en wiebelende bootje op zijn kussen, is echt een prestatie. Surf klaagt natuurlijk niet, als hij maar met ons mee kan. Hij ligt afgepeigerd languit in het gras. Na het eten van chili met rijst wordt Bono opgehaald door zijn vader en is hij blij om af te monsteren en vaste land onder zijn voeten te hebben. We nemen afscheid voor een aantal dagen. Bij de passanten plaats hebben we fijn op een bankje gezeten, met een wijntje en biertje, met onze blote voetjes in het gras, bekijken we het landschap en de voorbij trekkende pleziervaarten bij ondergaande zon.
We hebben vandaag over de hele dag ruim 30 km afgelegd. En dat is ons lijf wel te merken, het is relaxen met afwisselde spanning, nieuwe ervaringen en vol van alle nieuwe indrukken. En om het maar eens goed uit te drukken. Proost, op het leven!

Ahoy Monique

Foto’s

4 Reacties

  1. Carin:
    16 augustus 2021
    Spannende avonturen voor jullie! 😎☀️
  2. Perry Straathof:
    17 augustus 2021
    Wat gaaf ! Ik zie jullie voor me, inclusief de tranen van geluk, hoe heerlijk is dat. X
  3. Petra Van der Horst:
    18 augustus 2021
    Wat kun je toch heerlijk schrijven, ik beleefde het helemaal mee😁
  4. Monique van Kessel:
    18 augustus 2021
    Thanks friends.... we are getting alive!