Dag 4. Van nieuw naar authentiek

Na het ontbijt maken we een korte wandeling, nemen een douche en maken de boot klaar, we halen de huig van het zeil eraf, zodat we straks op het IJmeer het zeil kunnen hijsen. We varen Muiden uit en stuurboord lonkt ons de skyline van Almere, één van de grootste jachthavens van Nederland, Muiderzand met wel 850 ligplaatsen. Als je van royaal en luxe houdt dan is dit wel de jachthavens waar je wilt zijn, al prefereren wij meer de kleine havens, en juist door het verschil merkt je dit op en ervaar je wat prettig voelt voor jezelf. De vaarafstand die we afleggen van Muiden naar Muiderzand is 6 km.

We gaan een kijkje nemen en leggen vrij snel, met de wind mee aan bij de meldsteiger van de haven. Al lopend verkennen de haven die echt groot is en van alle gemakken voorzien is en ondertussen zijn er natuurlijk genoeg bootjes te bekijken. We zien bij het havenkantoor het uiteinde van de haven dat we hier de bildge kunnen leegpompen van de Casarca en in een super grote watersportwinkel, halen we nog extra motorolie, het is altijd goed idee om reserve te hebben, we halen echt alleen wat nodig is, ondank het reuze aanbod, spetterende aanbiedingen, houden we de knip verder dicht.

Ed doet bootonderhoud en ik ga weer op pad voor de nodige boodschapjes van vandaag. Het is een stukje lopen door het park, langs het strand en genietend van de omgeving, de grote contrasten, rechts van mij het grote water, het IJmeer en aan de andere kant moderne hoogbouw waarvan vele nog in aanbouw. Veel hijskranen en beton. Gelukkig zie ik onderweg een richtingsbordje 'Plus' de heuvel op en vind ik een moderne foodplaza met restaurants, cafe's en de Plus supermarkt, met megakeuze in meeneem maaltijden (afgestemd op de waterrecreanten in de haven,) ik haal wat eten voor de middag en avond.

Ed staat op de wachtsteiger op mij te wachten, onderhoud is geregeld en ik stap op de boot en varen direct de haven stuurboord uit, het IJmeer op. Het is bewolkt en in de verte zien we dikke grote grijze wolken en een regenbui, die onze kant op komt of mogelijk langs waait. We hijsen toch de zeilen, zolang het droog is, en laveren heen er weer  op het meer. Het lijkt het ons een goed idee naar het eerste in zicht zijnde eiland te zeilen, waar we de mogelijke regenbui kunnen afwachten en even de tijd nemen om te lunchen.

We leggen aan bij het eerste zuidoostelijke eiland, Hooft, samen met Surf gaan we daar de benen strekken, ik spreid het kleedje uit om van de lunch te genieten, uit de wind met tussen de wolken het zonnetjes, samen smullen we van de carpaccio’s salade en een sapje, bijtijds eten is belangrijk voor het aanvullen van de energie, het varen op voor ons onbekende wateren vergt enigszins alertheid. Dus douchen, eten, varen, eten, varen, eten, drinken, slapen en repeat ...

We verkennen het eiland en eerlijk gezegd wordt ik wat triest van de achtergelaten rommel, door voormalig eiland bezoekers. De paadjes zijn niet fijn te belopen, zit vol met spinnenwebben en moeilijk te lopen, en een kapmes voor het begaanbaar maken van de paden zou ook handig zijn. En ook veel rommel in het zicht, het zou toch beter zijn, als we meer bewuster met onze natuur om zouden gaan. Bij een bezoekje geen 'footprint‘ achterlaten; dat wat je meebrengt ook zelf opruimt en niet achterlaat, op een onbewoond eiland waar de natuur zijn gang gaat. Een bezoekje wordt dan meer een natuurlijke ervaring, dan de confrontatie met weggegooide rommel door ons, mensen.

De wind blaast de regenbui langs ons heen, we maken dat we snel van het eiland kunnen vertrekken. We starten de motor en varen enkele kilometers op de motor en komen weer langs Muiden, we varen voorbij en langs het Pampus eiland, wat er van een afstand uitziet als een toeristische trekpleister, het is vast een leuk vaartripje, alleen wij tuffen de laatste kilometers lekker door richting Amsterdam.

Onderweg zien we nog waterplanten velden en vlaggetjes in het water steken, gelukkig zijn we maar 90 cm diep en gaat het allemaal goed. Het is wel alert blijven, af en toe uitwijken, maar ja, dat is het enigste wat je te doen hebt op de boot en ondertussen kun je niet anders als genieten van de weidse vergezichten, met je gezicht in de wind en zon, komt onze bestemming steeds dichterbij en weten wij als we aankomst volgt ontlading, verwondering en relaxtijd.

Op de heenweg hebben we het pittoreske dorpje Durgerdam zien liggen en ons idee is om even buiten Amsterdam aan te leggen, dat is toch rustiger dan de grote stad. We doen Zeilvereniging het IJ aan voor een overnachting. Dit is weer een ander uiterste van waar we net vandaan kwamen, niets koninklijks of moderns aan, de Zeilvereninging stamt uit 1885.

Bij de aanmeldsteiger van de haven, komt de havenmeester al aanlopen en wijst ons een plek aan, de buitensteiger van de haven, alleen wij prefereren toch een plekje in de haven, omdat je dan minder last van golfslag hebt, hij geeft ons een 2de optie en dat is binnen de haven, aan de overkant van het havenkantoor.
Als we daar aangelegd hebben en de Casarca aan de walstroom vast hebben gekoppeld, drinken we een bak koffie op het dek. Een soort proost voor een goede behouden vaart. Met een big smile kijken we elkaar aan, want dit soort momenten slaan we graag als een foto op in het geheugen.

Durgerdam doet heel authentieke aan, de schattige dijkhuisjes met het boerenland als achtertuin en met voortuin een weidse uitzicht op de dijk en het IJmeer en de sky van Amsterdam. We gaan een stuk wandelen langs de dijk en we komen tot onze verassing eerst een pontje tegen, en om over te varen naar vaste land zullen we de handen uit de mouwen moeten steken, met lange halen trekken we ons naar de wal.

zie ook video van Monique

Op de dijk aangekomen zijn we beide verrukt, we staan om de paar meters stil, om het zonnige idealistische uitzicht in ons op te nemen. Ook staan de waslijntjes op de dijk klaar voor de wasdag, overdag hangt de schone was vrolijk en fris te wapperen. Melkkannen staan hier ter decoratie aan de dijk, als herinnering van de historie die Durgerdam rijk is. Het kerkje steekt af tussen de vissershuisjes. Vroeger gingen de vissers met roeibootjes de melkkannen maar Amsterdam brengen, ‘De visserij lag op zijn gat en de bewoners van Durgerdam moesten wat.‘

Het haventje is eenvoudig met een prachtige ligging net buiten de grote stad, we wandelen na het avondeten nog eens over de dijk, de andere kant op en genieten van het weidse uitzicht, voor de baai liggen veel zeilbootjes ten anker, met de ondergaande zon wanen we even in 'het buitenlandse Nederland'.

Lopend langs de dijk 'paraderen' heel veel leuke bootjes en zien we zelfs een leuke opknapper te koop liggen. Onze fantasie nam een loopje met ons en we stapten brutaal aan boord om een kijkje te nemen, en verrast dat we zijn, heeft dit bootje veel potentie voor een eventueel volgend opknap project. We willen zeker even informeren, naar het verhaal en de vraagprijs. De boot heeft veel meer ruimte, meer stahoogten in de kuip, iets minder bukken en klimmen en de strijkbare mast is handig, het heeft een leuk achterzitje met een ronde kont, wat zeker is bij nader inzien dat het een groter klus project is van wel 8,7 m, het bootje heeft meer de vorm van een schip, alleen dan in het klein met veel leuke authentieke elementen.
We liepen verder het pad af en echt hoor...we zien nog een zelfde soort authentieke boot te koop. 'Het kan niet op, als we een volle buidel zouden hebben.' haha

De prijs die er te prijken staat is best hoog en de boot misschien wel waard en op het oog veel minder kluswerk, als de boot die we net zagen. Al weet je dat natuurlijk nooit zeker wat je te wachten staat bij het kopen van een boot, we weten onderhand wel beter. Het brengt mij op een idee: Mocht iemand de Casarca willen kopen voor een leuk bod, JA, dat zou ik zomaar kunnen doen…voor een nieuw klusproject en avontuur.

S’ avonds hebben we nog wat lachstuipen met het overzien van ons avontuur. We kijken naar een heldere sterrenhemel als we onze tanden poetsen, ons geluk kan niet op, lekker zullen we wegdommelen in slaap. Morgen weer fris op voor een nieuw avontuur, de terugreis door Amsterdam en het Noordzeekanaal.

Liefs Monique en Ed en Surf

Totaal afgelegde afstand, zonder laveren is 18 km, en 0 bruggen.