Dag 5, Oost West Thuis Best

Vrijdag dag 5, terugreis naar bekende wateren

We slapen uit tot 9.30 uur en na een bak koffie gaan we een klein stukje lopen met Surf, daarna spingen we onder de douche bij het douchegebouw van onze eigen have, gek genoeg hebben we daar niet eerder gedoucht, omdat we eigenlijk altijd in andere havens overnachten als je een reisje maakt.
We hebben geen boodschappen kunnen doen, omdat het het een klein dorp wat afgelegen ligt, is er geen winkel te vinden. We hebben nog wat restantjes brood en 1 aspergesoep voor de lunch, het is niet anders. We maken de Casarca klaar voor de terugreis door Amsterdam over het Noordzeekanaal en ons doel vandaag is door varen naar onze thuishaven om daar te overnachten. 

Als we de weervoorspelling mogen geloven is het morgen goed zeilweer. Dit hebben we wel gemist in de vakantie, we hadden tegenwind dus tuf je lekker op de motor. Het Uitgeestermeer en Alkmaardermeer is voor ons de bekend en weten we zeker van dat we zaterdagavond op tijd thuis zijn. Zondag gaan we de 18e verjaardag van Bono te vieren en zelfgemaakte pizza's maken, dus een beetje landen en voorbereidingen treffen voor een feestje is wel zo prettig.

We varen de haven van Durgerdam uit, het is 3 kilometer in afstand naar de Oranjesluizen. Eerst volgen we netjes de groene boeien door de vaargeul en slaan dan bij de laatste scheidingston stuurboord uit. We zien voor ons een opening van de Schellingerwoudebrug, waar we door heen gaan, we geven wat gas, alleen we zijn net te laat voor groen, plots ging het licht op rood. Direct hoorde we door de speakers omroepen, dat we toch niet hoefden aan te leggen, omdat de brug nog even voor ons op groen zou gaan. Yes, een snelle doorvaart is fijn. Direct daarna ben je bij de Oranjesluizen, we liggen de Casarca losjes aan, vooraan de meldsteiger van de Noordersluis van de Oranjesluizen. 
We wachten eerst een konvooi af die richting Zuid vaart, tros los en varen wij vervolgens richting Noord Sluis. Bij groen licht zijn we de eerste die kunnen schutten in de sluis en dat gaat makkelijker en veel sneller bij hangende kabels aan de muur, als je deze vast hebt kun je de boot naar voren trekken zonder de motor. Daarna maak je de landvast om de sluiskikker en laat je het touw losjes mee vieren met het water. De sluis is aardig vol, en het stel waar we in Durgerdam even mee spraken, leggen hun landvasten aan onze boot vast. We maken gezellig een praatje en wensen elkaar na het schutten een goede reis. Bij het openen van de sluis voel je direct de drukke energie van Amsterdam, het is er drukkend warm met veel waterverkeer, het is een regel dat pleziervaart stuurboordzijde vaart. Dat is veiliger maar niet helemaal zonder gevaar.

Het is vooral oppassen als je ponts tegen komt, deze varen gewoon door en wijken niet, 
of als je aan stuurboord een afslag werkhavens hebt, kun je het niet altijd goed overzien of er iets uit komt, 
een piratenmast met verrekijker zou handig zijn, of draai ik nu door?
Of wanneer er zeeschepen of beroepsvaart voorbij varen, zij houden echt geen rekening met waterrecreanten 
en door hun snelheid hekgolven veroorzaken, eerst de golf van de voorbijvarend schip en dan de golf die van de wal naar ons bootje terugkaats.
Je begrijpt met golfslagen van twee kanten is het best hotse-klotsen. We wisselen elkaar af als schipper, dan blijven we enigszins alert.

We merken op dat als we vandaag ons doel willen bereiken en geven iets meer gas, het is aardig wat km's maken, over het Noordzeekanaal. Hoe eerder we bij de afslag zijn hoe beter. We probeerde sneller dan de romp-snelheid te varen maar met tegenwind merk je echt niet dat je sneller vaart. (ook omdat al het waterverkeer sneller vaart dan wij, lijken wij traag). We kregen trek en de vermoeidheid begon mee te spelen. De afslag naar de Nauwernaarsche vaart komt uiteindelijk echt in zicht, de thuishaven lijkt steeds dichterbij.

Helaas bij de 1e brug naar de Nauwernaarsche vaart hebben we 10 minuten naast een klotsende boot op de wachtsteiger gestaan. ...we waren beide leeg, lichtelijk geïrriteerd en de motor had veel overtoeren gemaakt, en dan duren 10 minuten wachten heeeel lang. We hebben nauwelijks iets te eten aan boord en dan als je in één rit doorvaart, dan ben je na z'n rit echt leeg, onze energie meters geven leeg aan. 
Er volgt een opluchting want de brugwachter is je dan toch niet vergeten en eindelijk opent hij de brug. We varen het rustiger vaarwater op en we zijn na alle alertheid wel toe aan een pauze. Bij de Nauwernaarsche haven leggen we aan, Ed gaat nog even alles checken betreft motor en bediening en ontdekt dat de gas/koppeling was los getrild. Daardoor ging gasgeven en koppelen het laatst deel van de rit wat traag en stroef.

Na een probleem, volgt altijd een oplossing: de havenmeester die kwam peilen wie aan zijn steiger kwam aanleggen, en vroeg ons of we ook blijven overnachten, vertellen we dat we pech/pauze hebben en hij vertelde over een monteur die bij de haven werkt.  Jelle de monteur kwam na ruim een uur en heeft het gas/koppeling probleem verholpen, zomaar omdat het kan, wat een held!
Pffff we waren enigszins lichtelijk in paniek en in in je hoofd speelt de gedachte mee dat we de thuishaven niet meer zouden halen. We kunnen ook hier blijven, alleen we waren toch in de rauw-douw modus en ondanks de vermoeidheid en lege maag, deze schippers wilden toch het liefst vandaag nog de thuishaven bereiken.

De heenreis was zoveel relaxter ondanks dat het even spannend was, dat je stemming en omstandigheden veel van invloed heeft, is wel duidelijk.
In de pech/pauze checkten we de tijden van de bruggen en spoorburg, en zagen dat de laatste opening van de spoorbrug echt om 20.02 uur is... en dat geeft toch wat tijdsdruk. We zetten de vaart er in, en het -op tijd moeten zijn-, vermijden we normaal gesproken, helemaal als je vakantie hebt... maar die thuishaven he... 
Met een snelheid van 6 km per uur varen we door 2 bruggen en 1 sluis, komen we 10 minuten voor de laatste sluiting aan bij de spoorbrug, een geluk  we zijn op tijd.
Surf en ik hebben nog wat gelopen ... met de zeebenen en evenwichtsorganen die nog steeds denken dat we op de deinende boot staan, het lopen is alsof je dronken bent, en je weet, dat er iets niet klopt, heel raar! 

de sluis in Nauwerna

Na de opening van de spoorbrug volgen nog 2 laatste brug openingen, die hebben we ook gehaald. We kijken elkaar opgelucht aan wanneer we voor ons de Amailiabrug zien, want na de opening is het stuurboord uit en zijn in de thuishaven. Het is 21.15 als we aankomen. We zijn direct naar de auto gelopen om in Wormerveer iets van eten te halen. We stopten bij de eerste snackbar die we tegenkwamen en aten ieder een bak kapsalon met shoarma leeg. Bij iedere hap voelden we ons meer mens. Terug bij de Casarca, is het tandenpoetsen en slapen....we waren alle 3 zo vertrokken. 

Liefst Monique, Ed en Surf