Dag 6 In de flow zeilen

Wakker worden in je thuishaven voelt heel relaxt aan, op één of andere wijze hebben we toch de ervaring van vorig jaar opgeslagen in ons systeem.
Onze vaarvakantie viel in het water, nadat de motor vast liep, in je achterhoofd weet je natuurlijk dat er altijd iets kan gebeuren, je dealt toch met wat er op dat moment zich voordoet. We houden van avontuur, daarentegen geeft de laatste ervaring, je ook de nodige 'alertheid' en 'kom ik wel thuis' spanning. De thuishaven binnen varen na je vakantie, is op zijn minst heel fijn.

We beginnen de dag met het zonnetje en een helderblauwe lucht, onze laatste vaarvakantie-dag op de Casarca, Jippie Ahoy! We hebben lekker gedoucht en zijn weer fris, we hebben er zin in. Nog voor dat we gaan, rijd ik met de auto naar Wormerveer om wat boodschappen voor vandaag in te slaan. Ed ruimt wat op en maakt de Casarca vaarklaar, bij terugkomst eten we een knapperig vers broodje, drinken we een sapje en koffie.

Alle weersomstandigheden zijn zoals voorspeld, windkracht 3 tot 4 Beaufort met een windrichting van West Noord West. We trekken de trossen los en varen via de Amaliabrug, richting Uitgeestermeer. We kunnen nauwelijks wachten en we hijsen snel het grote zeil op, zetten de motor uit en soepeltjes glijden we in de vertraging, voortgeduwd door de wind die het zeilen vangt, stilte... en het opspattende water.

Als we op de flow varen merken we op, dat de Carsarca dit het fijnst vind, of vinden wij dit nou het fijnst? Afijn het is een welkome afwisseling na een aantal dagen op de motor om nu met de wind in de zeilen te gaan, is gewoon een andere ervaring. Ed is lekker in de weer aan het stuurwiel en probeert zo scherp mogelijk aan de wind te zeilen en leest de wind, water en de afstanden en roept zo nu en dan 'klaar maken, we gaan overstag' of 'we gaan gijpen' (dit is altijd even oppassen, want dan klapt de mast en het zeil met een rotgang de andere kant op). Als Ed de schipper roept, kom ik in actie: stuurboord haal ik het touw los van de lier en op het juiste moment dat je zeil dreigt te gaan klapperen, draai je bakboord het touw 4x om de lier, je trekt het zeil strak, en de wind neemt je weer mee de andere richting op. Je kruist als het ware het meer op. We zetten ons schrap en hellen mee met de Casarca. Dit is echt samenwerken en het gaat vandaag lekker gesmeerd.

Op een moment kwamen we uit bij het Pannenkoekeneiland, van 500 meter afstand zien we dat het eilandje aardig vol is met passanten. Ed roept nog eens 'we gaan overstag' en zeilen we met de wind naar het BuitenCrommenije eilandje. Aan de zijsteiger van het eiland, hangt dan wel een bordje "alleen voor leden", toch leggen we aan op een zonnig plekje uit de wind voor een lunch en een tukje. Dat doet een mens goed!
Ik maak nog een wandeling over het eilandje met Surf en binnen een uur hebben we zin om te vertrekken. We liggen in de luwte en kunnen alvast het grote zeil ophijsen, zonder de motor te starten, we maken de achterste en voorste trossen los, we vangen de wind in het grote zeil en als vanzelf laat de Casarca zich meevoeren het Uitgeestermeer op. Het zeilen ging als spelen met de wind, soms wat vlagen met verschillende snelheden, soms even stil en wachten we op de windvlaag die je op het water aan ziet komen en dan ga je weer sneller vooruit.

Al is dit voor ons dit bekend vaarwater en herken je de omtrekken van de omgeving, het uitzicht is elke keer anders, 
de wolkenpartijen, het water, de afwisseling van de waterrecreanten, zoals de waterboot(zie foto), windsurfers, roeibootjes, zeilboten, motorjachten, sloepjes, suppers, hobby-vissers, iedereen geniet van zijn vrijheid op het water. Zelfs zwaluwen vliegen rond de Casarca, de zomer is in volle gang.

Ik had ook eten voor vanavond gehaald, als laatste avondmaal op de Casarca. Bij het opwarmen van een eitje was onverwacht het gasflesje ineens op, haha...wij wisten allebei al, dat we de reserve gasfles waren vergeten te vullen. Dus gingen we wat eerder naar huis. We sluiten de Casarca netjes af, vullen de auto met al onze spullen en rijden terug naar huis. Bij het omdraaien van de sleutel liggen er geen ansichtkaarten op de deurmat, maar een stapeltje als waterblauw gekeurde enveloppen, de afzender kan er maar één zijn. Hallo huis, we zijn weer thuis.

Schipper Monique, schipper Ed en mede passagier Surf