New adventure to Timboektoe

Zaterdag om 12 uur vertrekken we vanaf Westknollendam, we gaan een weekendje erop uit, op de Casarca varen, een nieuw avontuur met als idee : Naar IJmuiden door de sluizen en ankeren voor het strand Timboektoe (echt!)

Als we aankomen bij Jachthaven t’ Zwaentje, gaan we alle benodigde spullen die we reeds thuis hebben verzameld,vervolgens  inruimen in de boot (zeilvast, zonder dat het door de boot heen rolt). We gaan eerst de watertank vullen, met N/O wind in de zeilen en de perfecte koers richting tankstation, vanaf het water. De eerste in de buurt is Akersloot.
Daar meren we aan bij de kade van ’t Hoorntje omdat er al een yacht ligt. Netjes wachten tot deze klaar is klotsen we behoorlijk tegen de kant, even naar ’t toilet voel ik m’n zeebenen, m’n evenwicht is weer van de kaart. Als ik de Casarca weer opstap zien we dat er nog een zeilbootje ons voorbij schiet en brutaal aanlegt en zijn beurt voor dringt, zonder een blik op ’t water te richten (niet kijken hoor), tankt hij zijn bootje vol.
Daarna zien we dat de yacht die er al ligt naar voren aan de landvasten wordt getrokken en dat wij aanstalten mogen maken om erachter aan te leggen, de wind duwt ons vanzelf naar de kant. De vriendelijke tank-meneer hielp ons snel te tanken en even voor een volle tank 80€ voor de diesel afgerekend. 

We konden met de motor tegen de wind terug varen, richting de Prinses Amaliabrug om daar stuurboord uit te varen de Nauernasche vaart op. We varen met het voorzeil (genua) op, langs de bekende weg waar we zo net gereden hebben. Het zicht is zooooo anders vanaf water, je ervaart meer natuur om je heen. Bij de bruggen gebruiken we bijtijds de marifoon om met het juiste kanaal de opening van de brug aan te vragen.

Dat gaat bv zo: Brug Vrouwenverdriet hier de Casarca. Kraak geluid....hier Brug Vrouwenverdriet voor de Casarca. Kraak… ruis... we vragen opening vanaf Krommenie (noord) naar Nauerna (zuid). Ruis... kraak.....ja dat gaan we in werk stellen. Ruis… kraak piep… Vrouwenverdriet vriendelijk bedankt ruisssssss .. Haha… Door de brug varend zwaai je even naar de camera van de brug … een beetje in het wilde weg, want je weet niet altijd precies waar die camera hangt.

We varen door Krommenie en dan gaan er dus 3 bruggen incl. een spoorbrug open, dat is best gaaf als je er langs vaart en je ziet het spoor op ooghoogte. Het is een vrij smalle doorvaart en je kijkt ook altijd even naar de mast of deze vrij van de brug is. We komen daarna bij een pittoresk dijk uitzicht een dorpje met dijk woningen en wat bootjes, snel mogen we de landvasten uitgooien in de nauwe Schermersluis, als de waterspiegel gelijk is dan loopt de brugwachter naar de overkant en gaat er ook nog een scheve brug open, en weer blij als je in de sluis, de lichten op groen gaan en de landvasten mag loshalen.

We krijgen nu nog de Nauernasche brug en deze gaat best snel open, zou het zijn door het vriendelijke zwaaien van ons naar de camera, Haha… De haven in Nauerna ziet er niet echt aantrekkelijk uit en geen leuk uitzicht en voor ons geen optie om te overnachten, en bovendien staan we op het punt dat het spannend gaat worden en dat vinden we beide leuk, omdat we ook ontdekken hoe we het beste samenwerken en wie goed is in wat, Ed weet bijna alles, het is alleen nog vlekkeloos doen, al denk ik ook als ik in Friesland gezien heb dat er genoeg mis gooien of geen rekening houden met stroming en boegschroef werking. We weten wel dat het zeer leerzaam is en om alle omstandigheden en situaties graag de Casarca van veilig naar uitdagend willen bevaren.

Dus gaan we door naar het Noordzee kanaal, meteen zien we een zeeschip van 150 m. We houden stuurboord aan en met het voorzeil op varen we met de goeie windrichting naar de sluizen van IJmuiden. Onderweg zien we veerponten, gelukkig konden we doorvaren en uit het niets moesten we uitwijken voor een volgeladen binnenvaartschip die van rechts kwam. We hadden zojuist contact met de verkeersleiding Noordzeekanaal en die meldde dat we moesten opletten, op rechts, gelukkig ook bijtijds gezien!
We deden een 360 graden move waardoor het binnenvaartschip het kanaal op kon varen.
Dat was best heel spannend en het ging goed, alsof Ed al jaren vaart.

Het is zeker spannend als je IJmuiden binnenvaart, grote schepen, hoge kades en de wel bekende autoweg naar de sluizen van IJmuiden. We roepen het sluis kanaal 22 op, we krijgen te horen dat we in de kleine sluis mogen schutten, dat ging redelijk snel, stuurboord aanleggen en het touw laten meevieren, we gingen best een stuk omhoog en wachtend en staand op het achterdek in het zonnetje. Echt een belevenis, om dan bij groenlicht de zee te ruiken, we herkennen meteen de zeelucht waar we zo van houden, heerlijk!

Blij en nog steeds alert varen we rechtdoor en noorden van ons ligt het Forteiland, het is de eerste x dat we een Seaport aandoen en dan wel in de stad waar Monique geboren is... IJmuiden …en waar we graag onze vis halen. We varen in de Seaport Marina haven IJmuiden binnen en hebben op internet al gezien, dat als je bakboord uit gaat, je bij steiger M als passant mag overnachten. Naast een stroom-aftap zijn we aangemeerd en ook weer online. De Casarca ligt vast in het zonnetje uit de wind.

We lopen met Surf richting havenkantoor over de drijfvlonders en genieten van de diversiteit aan zeiljachten, oceaan crossers, vissersbootjes, grote motorschepen…. er is van alles te bewonderen. Betaald bij de receptie met betaalautomaat een bedrag van 24€, dat is best veel.

Wandelen naar het strand op en Surf is weer helemaal blij dat hij kan rennen en houtjes graven in het zand. De zon gaat onder en we lopen terug naar de Casarca. Ik ga lekker eten klaar maken, Stoofpeertjes, geb. aardappelen en draadjes vlees (natuurlijk voorbereid), was echt smullen, na een lange dag alertheid en indrukken.
We nemen een wijn en biertjes en genieten nog van het havenzicht met de lampjes en de zoute lucht… we liggen vlak langs de Zuid-Pier en de vuurtoren schijnsel zie je over de haven zijn ronde doen. Onder de sterrenhemel duiken we in de captain lodge, in onze riante bed. Al dommelend vallen we voldaan in slaap.

Zondag
Wakker worden met koffie is altijd fijn om rustig op te starten, het tempo op de boot gaat langzamer dan je gewend bent thuis, met een tas incl. douche spullen eerst een stukje lopen met Surf en brood scoren, Ik vond een soort van supermarkt, en met gebakken broodjes lopen we fris en gedoucht terug naar de Casarca.

We gaan ons klaarmaken voor de zee en het idee is om voor Timboektoe te ankeren, alleen het weer is iets ruiger als voorspeld, het klotste en rommelde behoorlijk wanneer we de haven uitvaren. Even dachten we nog ‘is dit wel verstandig?’, omdat er plots een angst kreet uit mijn mond weergalmde bij het zien van de golven die even hoog waren als de kuip. In mijn hoofd roep ik alleen maar.  ‘even wennen aan de bewegingen en de hoogte van de golven,’ het is je letterlek schrap zetten en even kijken wat WIJ aan kunnen, Haha.

We moesten om de pier heen varen, om te zien of het daar beter is, het begon met veel stromingen en hoge golven van alle kanten…. volgetuigd werden we uitgedaagd om door te gaan en de Casarca echt te leren kennen. De gedachte dat de motorsailer ook een kustvaarder is, zou het dus veilig moeten zijn.…. we waren wel blij dat het van klotsende zee met golven van 1,5 meter naar wat minder golfslag overging en dat de Casarca versnelde op de push van de golf, dichter bij het strand lag er meer lijn in de golf en even hebben we langs de kust van Wijk aan Zee en Timboektoe gevaren, dit was een geweldige ervaring en met deze omstandigheden was toch wel heel stoer, vonden wij.

We hebben gemerkt en geleerd, dat de Casarca anders stuurt en reageert op zee en zo leren we steeds meer van de kwaliteiten van de motorsailer. Achteraf hadden we op de windguru wel gezien dat de wind kracht 3 Bft was, maar dit was toch echt 4 Bft met uitschieters tot 5 Bft. Echt spannend, wel veilig.
Ook Surf deed het goed, al liggend in de kuip en schuivend op de grond van de ene kant naar de andere kant en soms even houvast zoekend tussen mijn benen.

We besloten terug te varen en niet langer in IJmuiden te blijven. We roepen de sluisdienst op en mochten de middensluis invaren, achter ons kwam een sleepboot (geen kleintje) aanvaren en door de marifoon hoorden we dat hij ons voorliet gaan in de sluis. We werden daarna omgeroepen dat we helemaal vooraan bij de sluisdeuren moesten aanleggen (ivm waterstroming van de sleepboot), we gingen nu met het waterpeil naar beneden. Bij groen licht trossen los en gas erop om uit de sluizen te varen en ruimte te maken voor de sleepboot.

Het Noordzee kanaal op varen we over de Velsertunnel en Wijkertunnel heen, echt leuk en bijzondere ervaring…. we komen ook grote vrachtschepen tegen in het kanaal, belangrijk is afstand bewaren en zoveel mogelijk aan de stuurboord zijde blijven varen. Dezelfde vaart heen zijn we terug gegaan, met de sluis en bruggen en we hebben even moeten wachten, dus landvasten aanleggen en dat is niet vervelend want dan kan Surf even lopen en zijn behoefte doen aan de kant.

Even later varen we langs een passantenhaven, deze ligt al aardig vol en er is alleen nog een plek in de schaduw en midden in een bocht v.d. vaart, we varen door naar t Hoorntje, daar waar we in de vakantie ook een nacht hebben gelegen, we varen de passanten plaats aan en weten dat er een lekkere bakker om de hoek van het haventje ligt en dit is aanlokkelijk idee voor lekkere verse broodjes maandagochtend. S’avonds eten we linzensoep met broodjes en bespreken we de dag nog even door, ik typ nog wat in de Adventure log en soms kijkend naar de heldere nacht vol sterren en met het geluid van trekganzen vallen we in slaap.

Maandag
Goed doorgeslapen en wel 10 uur later werden we uitgerust wakker. Het eerste wat je voelt en hoort is het wiegen van de boot en het klotsende water, het zonnetje schijnt lekker de cabine in. Alles buiten op het dek is nat van de dauw, nog even geduld en de zon droogt ’t snel weer op. Een kop thee, koffie, bananen pannenkoek met blauwe bessen en daarna Surf uitlaten en langs de bakker.
Ed maakt de Casarca klaar voor vertrek. Langs de weilanden, langs de schaapjes… slenter ik op het rustige pad en besef me wat een heerlijke maandagochtend dit is, genietend van elk moment, en besef : als je aandacht op een leuk avontuur richt, ligt de vrijheid om de hoek. En zie mij nou… wandelend en zo blij zijn.

We konden vooraf niet weten, enkel een voorstelling maken om met een motorsailer te varen en met dit idee werden we al blij van... onze vaar avonturen zijn nu werkelijkheid en we zien zoveel mooie plekken die Nederland rijk is. We worden er allebei zo blij van. Zoveel mogelijk genieten wat er op dat moment aandient en voelen we JAaaa, dan volgen we onze vaart.

We varen weg en het water is vlak en een klein zuchtje wind, Ed weet al een plekje om voor anker te gaan, alleen lonkt een eilandje daar in de buurt, wat we ook graag willen ontdekken. Je mag daar gratis 4 dagen overnachten, wel zonder stroom en met anderen bootjes met aardige levensgenieters (te zien aan de hoeveelheid blikjes goedkope alcohol). Ze komen ook nieuwsgierig een praatje maken en zijn benieuwd of goed volk het eiland bezoekt, omdat zij daar tijdelijk overnachten. Surf is vaak de aanleiding voor een gesprek, een Australian Cattledog wordt altijd herkend door hondenliefhebbers. Surf kon los lopen en met andere hondjes spelen en uitdagend achter elkaar aan rennen, als de één ging liggen ging de ander weer uitdagen… en bij oververhitting doken ze in het water.
We hebben wat gelegen, gechild en getypt in de Advanture log in het zonnetje op het dek. Een klein rondje lopen op dit mini eilandje en alle kanten waar je op kijkt mooie uitzicht hebt en dan gooien we de touwen los en varen we naar de Prinses Amaliabrug, Ed heeft alle zeilen en touwen netjes vastgezet en vaart direct de juiste richting.

En tja… onderweg dringt het besef van tijd tot ons door en zoeken we in de wateralmanak de openingstijden van de Prinses Amaliabrug, we komen rond 16.10 op bestemming, we lezen dat de brug niet open gaat voor pleziervaart tussen 16 en 18.00 uur. Dus we zijn net te laat ....grinnikend, accepteren we, zoals het is….hahaha. Eigenlijk mogen we 2 uur langer op de Casarca verblijven, is helemaal niet vervelend.

We mogen niet aanmeren rond het doorvaart gebied en besluiten rechtsaf de Tapsloot in te varen, kijken of we mogelijk een plek met bolders aan de kant kunnen vinden, om even te wachten tot het tijd is. We vinden een leuke plek even verderop en ondertussen ruimen we vast de cabines op, dat wanneer we bij de haven aan komen, direct onze spullen kunnen pakken. Voor een dutje was zelfs nog tijd. We starten iets voor 18 uur de motor en ondanks dat we een beetje vastlagen aan de grond, voeren we rechtsomkeer naar de brug. Op tijd de brug aangeroepen en we hebben een snelle opening en kunnen zo doorvaren naar de steiger van de thuishaven. Alles afsluiten en met bolderkar en al je spullen richting bus en daarmee vervolgen we onze weg naar Hoofddorp. Inmiddels is het al half acht en voor we thuis zijn, rijden we nog langs een pizzeria bij ons om de hoek, want van al dat varen, wordt je best wel hongerig.

Liefst Monique met de groeten van Captain Ed.