Van de sloot aan de wal belanden

Donderdag 12 augustus 2021

Wanneer ik vroeg wakker ben en even naar buiten kijk, zie ik dat het ochtendgloren weer hele mooie blauwe luchten aftekenen met roze wolken vormen, Ik draai mij nog even om en dommel weer heerlijk in. Wat de dag ons zal brengen, begint met uitslapen en daarna een goed ontbijt en van een bak koffie. We lopen de jachtwerf uit om de weg naar het dorp Aalsmeer te volgen, we halen nog wat extra eten voor vandaag.

Eigenlijk wilden we rond 12 uur af meren om bij de middagopening voor de Schipholbrug op tijd te zijn (deze gaat maar 3 x per dag open). Ed heeft de Casarca helemaal klaar liggen, alleen het loopt niet altijd zoals gepland. Ik werd gebeld door een vriendin voor een goed gesprek en een luisterend oor, gewoon omdat het even nodig was, beschikbaar zijn kent geen tijd. Dus we vertrekken bijna een uur later noordelijke richting en het doel is aansluiten bij de nachtkonvooi door Amsterdam bij Nieuwe Meer, en is het belangrijk ons voor 23 uur te melden bij de meldsteiger.

Onderweg hebben we 2 openingen gemist, als je dan net aankomt varen heb je 2 á 3 kansen om aan te leggen, dat is altijd spannend. Het lukt ons vaak wel een touw te gooien en mis je er één dan pak je de volgende aanlegpaal, mits er al bootjes liggen. Een tijdelijke verhoging van de spanning maakt je allert, en je weet toch ook dat er een ontlading op volgt. ‘Yes we can do it’.
We vinden het beter de motor ook af te zetten, om luchtvervuiling tegen te gaan en tegen oververhitting.
Eerlijk gezegd vinden we dit elke x spannend, want als de lichten van de brug aangeven dat we de motor startklaar mogen maken, vragen we ons wel eens af ‘of de motor er ook zin in heeft?’.

Bij een zonnige dag waait het vaak minder en heeft het weinig zin om het Gennua zeil uit te rollen, dan zijn we afhankelijk van de motor. Als er wind waait kun je zonder motor, is er geen wind en veel bruggen dan vaar je op de motor, dit zien wij echt als een voordeel van een motorsailer, beide is mogelijk onder de juiste weersomstandigheden.

We zijn verrast met de doorvaart en de omgeving, zo dicht bij huis ontdek je mooie dorpen en uitzichten aan het water, mooie huizen... bijna paleisjes, prachtige vergezichten, lachende en zwaaiende passanten, we zijn zo blij hier een deel van te zijn, misschien komt het door de zonnestralen, dat je alles mooier en zonniger ervaart.

We komen aan bij de Bosrandbrug in Amstelveen, deze ligt zo laag dat er veel bootjes niet onderdoor kunnen en zullen we tijdelijk aanleggen bij een wachtsteiger, we sluiten aan bij twee plezierbootjes voor ons. Bij groen licht en heerlijk met de vaart er in, zien we dat de Schipholbrug en draaibrug nu echt in de weg staan, we komen tot besef dat we veel te laat zijn voor de middagopening om door te varen naar het Nieuwe Meer. We hadden vandaag echt op tijd moeten vertrekken met als gevolg dat we nu dus 6 uur voor een opening moeten wachten.

Vlak naast de drukke wegen en Schipholbrug, bij Schiphol Oost, de enigste uitweg is terug varen, alleen dit is niet echt het doel… we besluiten dat er niks anders opzit om hier 6 uur te dobberen. Van nog geen 3 meter afstand zien we het Amsterdamse bos, we leggen aan als eerste bij de aanlegsteiger en kunnen niet verder tot de klok 20.15 uur aangeeft.

Al had ik eerder geen moeite met wachten, deze plek heeft een drukke energie, is erg gehorig en klots behoorlijk wanneer er sloepen 'die wel onder de brug' langs varen aardig wat hekgolven maken, we worden goed heen er weer geschud. Ik ben lichtelijk verveelt, we dobberen vast aan een wachtsteiger, we kunnen letterlijk geen kant op. We komen nu bij schemer op onze bestemming aan ipv middagje zeilen op het Nieuwe Meer ... wie verwachtingen heeft zal teleurgesteld raken als het niet uitkomt. En eerlijk dat was ik even.

Een boekje lezen, een soepje maken en geprobeerd wat te slapen, dat was heel lastig aangezien alles heen en weer werd geschud. Om je een goed voorbeeld te geven van het schudden, waar je 6 uur lang meebeweegt en je evenwichtsorgaan aardig van slag kan raken. Je evenwichtsorgaan die 4 bewegingen tegelijk registreert en corrigeert. We gieren (is heen en weer van bak naar stuurboord), deinen en dempen (is het op en neer bewegen van de boot), slingeren (waarbij de mast heen en weer zwaait) en stampen (is van voor naar achteren van links naar rechts). Je begrijpt daar wordt je best misselijk van.

Het is bijna tijd en verrukt zijn wij, want de groen / rode lampen van de Schipholbrug schijnen ons tegemoet, het verkeer op de weg wordt voor even stil gelegd en we kunnen onze motor starten. Achter ons liggen inmiddels nog 6 boten, die net als wij, vannacht door Amsterdam gaan varen. We varen over de Riekerplas stuurboord uit naar het Nieuwe Meer. De misselijkheid vergeten we even, om plaats te maken voor de opbouwende spanning van het laatste stukje varen. De schemer begint in te vallen, het uitzicht is adembenemend, de lage zon tekenen de contouren van Amsterdam af en omarmen het Nieuwe meer. We varen heel rustig om ieder moment te genieten en het in zicht komende aanmeld steiger voor de doorvaart van Amsterdam.

We waande ons net een moment helemaal gelukkig en het volgende moment waren we totaal van de kaart. De motor sloeg af met een behoorlijk klap, dit klinkt niet goed, we kijken elkaar even aan en weten allebei dat dit wel eens het einde van de vaarvakantie zou kunnen zijn. We liggen midden op het meer en zijn stuurloos, nu is het zaak goed te handelen, zonder hulp van buitenaf kunnen we niet verder. Ed probeert nog de motor te starten alleen het geluid ervan klinkt niet goed. De startmotor voelt geen tegendruk meer. Ed springt op het dek en zwaait naar omringende bootjes. Niet het zwaaien van HOI, maar HELP!

Terwijl we net nog gezellig in konvooi vaarden, waren de meeste bootjes inmiddels gepasseerd en de andere 2 bootjes achter ons, zien alleen nog maar de aanmeld steiger. Gelukkig vaart er nog een klein zeilbootje achter en als hij onze kant op komt, vraagt de schipper 'of hij helpen kan' en vertelt direct 'dat hij eerder deze dag al 2 andere bootjes aan de wal heeft gebracht'. Heel graag nemen we zijn aanbod aan. Hij vaart achter langs naar bakboord om de Casarca heen, zodat we het sleep touw aan zijn boot vast kunnen maken. Worden we gered door een aardige man, die lid is van de zeilvereniging, even verderop… dit komt zeer goed uit, aangezien een niet startende motor strafbaar is wanneer dit vannacht te midden van Amsterdam zou zijn gebeurd. Geluk bij een ongeluk.

Even later zetten we eindelijk na 8 uur varen voet op de passanten steiger van zeilvereniging de Koenen. Wij vinden het bijzonder dat we juist door deze man gered zijn, echt de held van de dag. Als we aangemeerd zijn komt hij nog even napraten over de situatie.

Daarna ben ik even een stukje met Surf gaan wandelen, om mijn benen te strekken en de situatie even te laten bezinken en omdat ik vriendelijk vroeg aan clubleden, die net huiswaarts gaan, ’hoe ik weer binnen het gesloten verenigingshek kom, na de wandeling’, kreeg ik de code van het hek toegefluisterd. Dankbaar zette ik de wandeling voort en Surf liep net als ik nog wat wankelend op de benen, het evenwicht dat nog steeds corrigeert alsof je op het deinende water zit.

Bij de havenmeester leggen we het verhaal nog eens uit en hoeven we niets af te rekenen, aangezien we een boot in nood zijn. Dan dringt het verhaal echt tot ons door….een boot in nood! We zullen de nacht aan de kade blijven om morgen bij nieuwe dageraad info te vergaren en mogelijk kunnen we nog actie ondernemen. We denken zelf dat het gedaan is met de motor, maar zullen moeten wachten naar de mening van een vakkundige motorman en de vraag is wanneer hij de motor kan checken. We gaan wat onrustig slapen en luisteren nog een podcast om onze gedachte even te verzetten. We willen zeker nog niet invullen en dus is het afwachten op morgen, een nieuwe dag met nieuwe kansen!

YOHA Monique
(omgekeerde AHOY voor deze keer)